Ζούμε μια ιλαροτραγωδία στα 60χρονα της Συνθήκης της Ρώμης, βαδίζοντας με ταχύτητα προς μεγάλες πολιτικές εξελίξεις

 

Το Σάββατο 25 Μαρτίου στη Ρώμη θα γιορταστούν τα 60 χρόνια από την πρώτη Συνθήκη που έβαζε τις βάσεις του οικοδομήματος που είναι σήμερα οι Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τέτοιους καιρούς, ποιος έχει διάθεση για γιορτές; Οι θλιβεροί «ηγέτες» της Ευρώπης θα μαζευτούν και θα θελήσουν να δείξουν ότι έχουν βγάλει βαθιά και ουσιαστικά συμπεράσματα και θα ορκιστούν στην ικανότητα της «Ευρώπης Μας» να ξεπερνά δυσκολίες και αντιφάσεις και στο τέλος να βρίσκει διεξόδους και λύσεις. Βέβαια, η συνάντηση γίνεται δυο μέρες μετά την τρομοκρατική απόπειρα στο Λονδίνο, δυο βδομάδες μετά τις ολλανδικές εκλογές, λίγες μέρες μετά την πρώτη ψυχρή συνάντηση Τραμπ – Μέρκελ, λίγες βδομάδες από τις κρίσιμες εκλογές στη Γαλλία, λίγο πριν να βγει καπνός από το ΔΝΤ (21-23 Απριλίου) για το τι θα πράξει στα ευρωπαϊκά ζητήματα, κι όταν έχει ήδη αρχίσει ο Ερντογάν να λασκάρει πάλι την προσφυγική ροή προς Ελλάδα και Ευρώπη.

Υποτίθεται πως θα διαφανούν οι σχεδιασμοί για τη νέα Ευρώπη, αυτήν των «πολλών ταχυτήτων» με συνέχιση της γερμανικής ηγεμονίας και τους αναγκαίους συμβιβασμούς ή τις νέες προτεραιότητες που πρέπει να τεθούν. Αν και δεν φαίνεται να βγει πολύς άσπρος καπνός για τους πραγματικούς σχεδιασμούς στις γιορτές των 60 χρόνων. Μάλλον θα τονιστεί η «ευθύνη», η «συναίσθηση», η «ανάγκη να προχωρήσουμε», και άλλα τέτοιου είδους. Οι αποφάσεις θα παρθούν σε πιο στενό κύκλο…

Εδώ ταιριάζει καλά η φοβερή ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου «Πάντως, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα».

 

Η μεγάλη μάχη της πλάκας…

Ο μεγάλος ηγέτης (όπως τον αποκαλεί ο καραμανλικός υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι Οικολόγοι, και ο Παπαγγελόπουλος) Τσίπρας, αφού έκανε λιώμα τις «πολλαπλές ταχύτητες», αντιπροτείνοντας τις «πολλαπλές επιλογές», άφησε για μέρες να διαρρέει ότι στη Ρώμη η ελληνική πλευρά ίσως δεν υπογράψει τη διακήρυξη. Ο λόγος; Θέλει να διασφαλίζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο των συλλογικών συμβάσεων και σε χώρες που βρίσκονται σε μνημονιακό πρόγραμμα. Όλοι οι ισχυροί της Ευρώπης τρομοκρατήθηκαν, μόλις το έμαθαν και σχεδόν έχασαν τον ύπνο τους. Ο Αλέξης Τσίπρας θα αρνηθεί! Τρόμος πάνω από την Ενωμένη Ευρώπη… Αντίθετα οι απειλές της Πολωνίας να μην υπογράψει τίποτα το Σάββατο, ασφαλώς παίρνονται υπόψη γιατί υπήρξε σύγκρουση στο ζήτημα του Τουσκ και γενικά η Πολωνία διαλέγει ΗΠΑ… και είναι υπολογίσιμο μέγεθος.

Είναι τόσο της πλάκας η φαντασιακή σύγκρουση, που το Διευθυντήριο της Ευρώπης έστειλε τούτες τις μέρες παραγγελιά προς όλο το πολιτικό σύστημα της αποικίας, ότι ζητά πλήρη ευθυγράμμιση με τον «μνημονιακό ορίζοντα». Το Διευθυντήριο καθιστά σαφές πως στην Ελλάδα δεν θα κυβερνά με πρόθυμους τοποτηρητές υπαλλήλους, αλλά με πρόσωπα που στην πορεία θα γίνονται δικοί τους, κι από φραστικοί αντίπαλοι ή και πραγματικοί αντίπαλοι θα αναγκάζονται να γίνονται δικοί τους και να προσκυνούν την μεγάλη Πύλη Βερολίνου-Βρυξελλών. Το μάθημα το πήραν όλοι μέχρι τώρα: Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαράς, Αλ. Τσίπρας και τώρα το μαθαίνει ο Κυρ. Μητσοτάκης. Για ποιο λόγο δεν απευθύνονται άμεσα σε τοποτηρητές και υπαλλήλους τους; Απλούστατα γιατί η προβλεπόμενη διάλυση της χώρας είναι πολύ ευρύτερη και μεγαλύτερη από αυτό που μπορεί να αντέξει το πολιτικό προσωπικό. Επιλέγονται όσοι συγκεντρώνουν μια λαϊκή προσδοκία σαν καταλληλότεροι αναλώσιμοι από απλούς υπαλλήλους.

Ο Μητσοτάκης ήδη πήρε την ειδοποίηση και άρχισε να ανακαλύπτει τη «συνέχεια του κράτους», τα «δεν θα ψηφίσω μεν αλλά θα σεβαστώ και εφαρμόσω δε».

 

Καλό καλοκαίρι…

Και ενώ όλοι οι σχεδόν τίποτα υπουργοί και υπουργίσκοι δηλώνουν ότι η αξιολόγηση «καθαρογράφεται» και προλαβαίνουμε, όπου να ‘ναι ξανάρχονται οι θεσμοί (όπως παλιά έλεγαν «κορίτσια ο στόλος»…), οι διαδικασίες και η διελκυστίνδα τραβάει για καλό καλοκαίρι. Όλοι – άσχετα με το τι λένε – περιμένουν το ΔΝΤ, που συνεδριάζει τέλη Απρίλη. Δηλαδή πάνω στις γαλλικές εκλογές κι ότι αυτές θα φέρουν. Ίσως τότε να αναγνωριστεί η αλήθεια του ραγιάδικου «καλύτερα μια χειρότερη συμφωνία και στο χέρι τώρα, παρά μια καλύτερη μετά από κάποιο χρόνο», που τόλμησε να πει ο Χουλιαράκης. Τώρα βέβαια στη μάχη έχει μπει και ο μπαρουτοκαπνισμένος Δραγασάκης, ειδικός στην «άμυνα» και στην «προκαταβολική οπισθοχώρηση», ενώ στου Μαξίμου οι «γκάμπλερ» (οι παίκτες του πόκερ) νοιάζονται να κερδίζουν χρόνο και να καμώνονται ότι έχουν 3-4 παραπάνω άσσους από αυτούς που έχει η κανονική τράπουλα.

Η χώρα και η κοινωνία βυθίζονται. Η διάλυση και αποσάρθρωση του πολιτικού συστήματος είναι το πιο εύκολο για τους μνημονιακούς, γιατί έχουν κοστολογήσει το βάθος και το ύψος του. Όταν ο Σόιμπλε αναφέρεται ότι έχει καταπιεί τόσους υπουργούς Οικονομικών (αλλά και πρωθυπουργούς) της χώρας, εκφράζει μιαν αλήθεια για την πραγματική φύση του πολιτικού κόσμου εν Ελλάδι.

Τώρα, φτάνοντας στο καλοκαίρι, έχοντας μια μεγαλύτερη εσωτερική στάση πληρωμών από αυτήν των πρώτων μηνών του 2015, με γονατισμένη οικονομία και αγορά, με εκτίναξη του εσωτερικού δανεισμού και των κόκκινων δανείων, και τις τράπεζες υπό κατάρρευση – τα περιθώρια θα είναι ισχνά και το πιστωτικό γεγονός πραγματικότητα. Όλα αυτά θα συνοδεύονται από απειλές ή και σχεδιασμούς Grexit.

Κύριο εξαγόμενο: Βαδίζουμε με ταχύτητα προς μεγάλες πολιτικές εξελίξεις. Το τοπίο της Ευρώπης αλλάζει ραγδαία και η Ελλάδα βουλιάζει.

Πάντως είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…

 

 

Ρώμη: δύο αφίσες για τον Τσίπρα…

 Στη Ρώμη, με αφορμή τους εορτασμούς έχουν οργανωθεί εκδηλώσεις, αλλά και διαδηλώσεις. Στις 25 Μαρτίου θα γίνει μια μεγάλη διαδήλωση ενάντια στην Ε.Ε. Στις 23 Μαρτίου η Ευρωπαϊκή Αριστερά διοργανώνει στο πανεπιστήμιο της Ρώμης μια συνάντηση με θέμα «Μια Ευρώπη για τον λαό και οικοδομημένη από τον λαό» στην οποία θα παρελάσουν προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μεταξύ των οποίων και ο Αλ. Τσίπρας.
Ιδιαίτερη εντύπωση έχει προκαλέσει μια κατακόκκινη νεολαιίστικη αφίσα που απεικονίζει τον Αλέξη Τσίπρα, όπου αναφέρεται κεντρικό σύνθημα: «Όποιος πουλάει τον λαό του δεν είναι ευπρόσδεκτος». «Εξαπάτησε τους Έλληνες για να συνεχίσει μετά τις αντιλαϊκές πολιτικές που επιβλήθηκαν από την Ε.Ε., την ΕΚΤ, το ΔΝΤ υπό τον εκβιασμό του δημόσιου χρέους. Από τον Τσίπρα δεν παίρνουμε μαθήματα».
Το Μέτωπο της Κομμουνιστικής Νεολαίας (που υπογράφει την αφίσα) στην επίσημη σελίδα επισημαίνει: «Την Πέμπτη 23 Μαρτίου, ο Τσίπρας θα βρίσκεται στη Σαπιέντζα για να μιλήσει για την Ευρώπη και να διαδώσει ακόμα εκείνες τις ψευδαισθήσεις, με τις οποίες η κυβέρνησή του στην Ελλάδα – σε πλήρη συνέχεια των προκατόχων του – πέρασε αντιλαϊκά και κοινωνικής «σφαγής’» μέτρα για να διασφαλίσει τα κέρδη των καπιταλιστών, εφαρμόζοντας ένα τρίτο Μνημόνιο και ετοιμάζοντας ένα τέταρτο. Πίσω από μία μάσκα «λαϊκή» και «Αριστερή», διέθεσε τις ελληνικές στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, συμμετέχοντας ενεργά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο».
«Δεν έχει σημασία πίσω από ποια μάσκα κρύβεται, ένας υπηρέτης των αφεντικών δεν μπορεί να μας δώσει μαθήματα, δεν είναι ευπρόσδεκτος. Έξω ο Τσίπρας από το Πανεπιστήμιο!».

https://www.e-dromos.gr/evropi-eimaste-mia-oraia-atmosfaira-atmosfaira/

Tagged : Δρόμος / Ρούντι Ρινάλντι

Οποιοσδήποτε σοβαρός πολιτικός σχεδιασμός δεν μπορεί παρά να εκκινεί από την εκτίμηση της λαϊκής αμφισβήτησης και διαθεσιμότητας, τις τάσεις της και την κατάσταση που διαμορφώνεται ιδιαίτερα στα στρώματα που την προηγούμενη περίοδο είχαν επιδείξει μια ορμητική είσοδο στον πολιτικό στίβο (περίοδος 2010-2012) έχοντας εκρηκτικό χαρακτήρα και με αιχμή την ανατρεπτικότητα.

Από την περίοδο εκείνη μέχρι σήμερα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα που πρέπει να επισημάνουμε.

Οι πίνακες που παρατίθενται είναι όλοι από το Πολιτικό Βαρόμετρο που διενεργεί κάθε μήνα η εταιρεία Public Issue (www.publicissue.gr).

 

Υπάρχει, ογκώνεται, αλλά…

Αμφισβήτηση και δυσαρέσκεια υπάρχει, είναι ογκώδης, τεράστια, αφορά σχεδόν τους πάντες. Όμως δεν έχει δυναμική και δεν διοχετεύεται άμεσα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τρεις πίνακες που παραθέτουμε, ο πρώτος πρόσφατος και οι άλλοι πριν μερικούς μήνες δείχνουν πέρα πάσης αμφιβολίας ότι: α) ο βαθμός της δυσαρέσκειας του πληθυσμού για την κατεύθυνση της χώρας και τα μνημονιακά μέτρα – πακέτα είναι τεράστιος και β) η αποστασιοποίηση από την πολιτική έτσι όπως αυτή γίνεται και υπάρχει ογκώνεται, αφού δεν περιμένει τίποτα από αυτό το πεδίο ο πολίτης. Ο συνδυασμός των στοιχείων δείχνει μια συντελούμενη υποστροφή του ριζοσπαστισμού και της δυσαρέσκειας αλλά παράλληλα την πλήρη δυσπιστία για τις πολιτικές που προτείνονται και εφαρμόζονται.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια μετά το καλοκαίρι του 2015 βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης και αποπροσανατολισμού. Δεν είναι επικεντρωμένη σε μια διέξοδο, δεν βλέπει διέξοδο από πουθενά. Δεν διαθέτει προσανατολισμό.

Η κύρια διαφορά της διαθεσιμότητας σήμερα σε σχέση με το 2010-12 , βρίσκεται στη μετατροπή της από αιχμή που ήταν τότε, σε υπόστρωμα που είναι σήμερα.

Αυτές οι διαπιστώσεις οδηγούν σε ένα πρώτο συμπέρασμα: Όποιος επενδύσει σε αυτοματισμούς που τάχα φέρνει η παρόξυνση της δυσαρέσκειας θα παρατηρήσει μια αφλογιστία των σχεδιασμών του.

Ορισμένες πιο ειδικές πλευρές της

Αν θέλουμε να δούμε από πιο κοντά και ίσως πιο βαθιά την αμφισβήτηση θα πρέπει να επισημάνουμε και τα ακόλουθα.

Η έλλειψη μιας αναφοράς, μιας διεξόδου ή και μιας ορατής ελπίδας, οδηγεί την υποστροφή σε κανάλια αδιέξοδα και γενικεύονται σημάδια ασυνεννοησίας, έλλειψη κατανόησης, αποδοχής και συλλογικότητας.  Ο καθένας κλείνεται περισσότερο στον στενό του ορίζοντα, φιλονικεί και νευριάζει με τον διπλανό του, ακόμα και για ασήμαντα ζητήματα, δεν ακούει, αδιαφορεί να κατανοήσει.

Παράλληλα σημειώνεται μια σκλήρυνση της μαζικής ψυχολογίας και μαζικής στάσης που εμφανίζεται με μια αντιπαλότητα όλων εναντίων όλων (που δεν υπήρχε στον ορίζοντα του 2010-12) και σημαδεύεται από χαρακτηριστικά «πεσίματος» στον άλλο, σε παρέες, συλλογικότητες, ομάδες, από φοβερές κόντρες με λίγη σημασία για την ουσία των θεμάτων. Πρακτικά ξύνεται ο πάτος του βαρελιού και η κατάσταση μοιάζει λίγο με όσα περιέγραφαν παλιότερα οι στίχοι: «Η ψυχή μας αλλιώτεψε, αγριεμένο το σκυλί γαυγίζει την ουρά του – βοήθα θεέ μου μην φαγωθούμε μεταξύ μας».

Όταν συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις, που επηρεάζουν και τις συλλογικότητες, οργανώσεις, κόμματα κλπ, δεν επιτρέπονται μετωπικές αυταπάτες. Δεν επιτρέπεται να σχεδιαστεί κάτι στη βάση ότι ο καθείς θα κάνει τις αναγκαίες υπερβάσεις. Το γενικό κλίμα μάλλον εμποδίζει να γίνουν. Για αυτό όποιοι προσδοκούν σε εύκολες συγκολλήσεις, μετωπικές συμπράξεις και άλλες τέτοιου χαρακτήρα ενότητες, μάλλον θα απογοητευτούν.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη συσπείρωση της παραδοσιακής βάσης της Δεξιάς στη ΝΔ. Αυτή πραγματοποιείται μέσω της αποπολιτικοποίησης αυτών των δυνάμεων και παίρνει μαχητικά χαρακτηριστικά εναντίωσης στον Τσίπρα και την Αριστερά. Θυμίζουμε πως μια προηγούμενη περίοδο ψηφοφόροι της ΝΔ ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πήραν μέρος σε αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις ή εκφράζονταν με μια αντίθεση συνολικά προς το πολιτικό σύστημα και είχαν πάρει αποστάσεις και από τη ΝΔ.

Όλα όσα αναφέραμε θέτουν σοβαρά ερωτήματα για το πώς μπορεί να γίνει μια ανάταξη στο πεδίο της λαϊκής διαθεσιμότητας και τι είδους παρεμβάσεις είναι αναγκαίες για την επιτυχία της.

Αλλά πάντα υπάρχει η άλλη πλευρά…

Παρόλη την υποστροφή που έχει συντελεστεί υπάρχουν παράλληλα βουβά αποθέματα διαθεσιμότητας που στηρίζουν μεγάλες ανάγκες και μεγάλες αλλαγές, αν αυτές προβληθούν και επισημανθούν ρεαλιστικά και ελπιδοφόρα. Υπάρχουν εν δυνάμει μεγάλα αποθέματα, που σήμερα παραμένουν βουβά και συγχρόνως βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό σε κατάσταση αγανάκτησης και απόγνωσης και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται και από βαθμούς μετάπτωσης και εναλλαγών διαθέσεων.

Οι παρακάτω πίνακες δίνουν μια εικόνα για ενεργές τάσεις μέσα στο σώμα της λαϊκής διαθεσιμότητας και συμπεριφοράς. Τα στοιχεία είναι όλα του 2016-2017 και άρα παίρνουν υπόψη τους τάσεις που έχουν συντελεστεί μέσα στα μνημονιακά χρόνια.

Αν κανείς ενδιαφερθεί πραγματικά για αυτά τα βουβά αποθέματα οφείλει να μελετήσει σοβαρά τα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία της λαϊκής δυσαρέσκειας και διαθεσιμότητας, για να βρει μια κατάλληλη «γλώσσα» επικοινωνίας και επαφής. Η γλώσσα της γενικόλογης καταγγελίας δεν αποκαλύπτει τίποτα και δεν κινητοποιεί, ενώ η συνηθισμένη εκδοχή πολιτικής (βλέπε ψήφοι και ψηφοφόροι) δημιουργούν απέχθεια.

Χρειάζεται τρόπος…

https://www.e-dromos.gr/skepseis-gia-thn-laiki-amfisvitisi-kai-dia8esimotita-simera/

 

Tagged : Δρόμος / Ρούντι Ρινάλντι

Το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης ανασυντάσσεται – Πρώτες εκ του σύνεγγυς αντιπαραθέσεις στα διεθνή φόρα – Πολλαπλασιασμός επαφών και διεργασιών

 

Ενώ στις ΗΠΑ μαίνεται μια σκληρή μάχη για τη σταθεροποίηση ή την ανατροπή του Ντόναλντ Τραμπ πραγματοποιήθηκαν επί γερμανικού εδάφους ορισμένες διεθνείς συναντήσεις όπου δοκιμάστηκαν οι πρώτες διερευνητικές αψιμαχίες και βολιδοσκοπήσεις σχετικά με το νέο περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί στο γεωπολιτικό επίπεδο με τα πυκνά γεγονότα που συνέβησαν μέσα σε έναν μόνο χρόνο, το 2016. Το 2017 αναμένεται να είναι αρκούντως ταραγμένο και διαφορετικό από μια «ομαλή συνέχιση» των γνωστών συνταγών και πολιτικών που ίσχυαν μέχρι πρότινος.

Οι σημαντικότερες συναντήσεις ήταν α) η Διεθνής διάσκεψη για την Ασφάλεια που έγινε στο Μόναχο, β) η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών του G20 που έγινε στη Βόννη και γ) η συνάντηση της Μέρκελ με την επικεφαλής του ΔΝΤ Λαγκάρντ στο Βερολίνο, την άτυπη πρωτεύουσα της Ε.Ε. όπως το αποκαλούν. Με έναν τρόπο, έστω ως οικοδεσπότης, η Γερμανία διαδραματίζει έναν πιο ενεργό ρόλο στις διεθνείς διεργασίες και ψάχνει να διατηρήσει μια θέση αξιόλογη και ισχυρή παρά την κρίση που έχει το ευρωενωσιακό οικοδόμημα και παρά το ότι η Ευρώπη φαίνεται να διαπερνιέται από την πιο βαθειά κρίση και είναι ο μεγάλος χαμένος μέχρι τώρα. Επιπροσθέτως η γερμανική Ευρώπη έχει να αντιμετωπίσει τον ανοικτό πόλεμο που της έχει κηρύξει η Αμερική του Τραμπ.

Για τους Αμερικανούς αξιωματούχους της διοίκησης Τραμπ ήταν η πρώτη συμμετοχή τους σε πολυμερείς συναντήσεις και μάλιστα σε «εκτός έδρας» παιχνίδι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη εκστρατεία ανατροπής του Τραμπ στις ΗΠΑ με την πρωτοβουλία να περνά στο «βαθύ κράτος» και τους μηχανισμούς του. Το βασικό μοτίβο θα είναι το στήσιμο μιας δικαστικής περιπέτειας –ανάλογης με το Γουότεργκεϊτ επί Νίξον που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση– και το περιεχόμενο θα αφορά τις σχέσεις με Ρώσους αξιωματούχους. Το σχέδιο είναι σε πλήρη εξέλιξη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την κατάληξή του. Πληθαίνουν όμως οι φωνές και οι απόψεις ότι δεν θα μπορέσει να κρατηθεί ο Τραμπ με όλη τη διαρκή πίεση που δέχεται. Δεν του κάνουν απλά αντιπολίτευση, αλλά θέλουν να τον ρίξουν εδώ και τώρα.

 

Η Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια (17-19/2)

Πρόκειται για ένα «ανεξάρτητο φόρουμ» που δημιουργήθηκε από ιδιωτικές πρωτοβουλίες προσωπικοτήτων, κάτι ανάλογο με το Φόρουμ του Νταβός που γίνεται κάθε χρόνο για την οικονομία, μόνο που τα θέματα που συζητιούνται σε αυτό αφορούν ζητήματα γεωπολιτικής και ασφάλειας.

Η φετινή διάσκεψη, θεωρείται η πλέον πετυχημένη των τελευταίων 10 χρόνων και το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε σε αυτήν σχετίζεται με τα ζέοντα προβλήματα που έχουν προκύψει στις διεθνείς σχέσεις. Σε μια εποχή που όλες οι δομές της μεταψυχροπολεμικής παγκόσμιας αρχιτεκτονικής δοκιμάζονται, μεταβάλλονται, τροποποιούνται είναι φυσικό να προκληθεί μεγάλο ενδιαφέρον.

Στην τριήμερη διάσκεψη πήραν μέρος περισσότεροι από 500 αξιωματούχοι: 16 αρχηγοί κρατών, 15 πρωθυπουργοί, 47 υπουργοί Εξωτερικών, 30 υπουργοί Άμυνας, 59 αντιπρόσωποι από διεθνείς οργανισμούς, εκπρόσωποι της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και 65 επιχειρηματίες (πχ Μπιλ Γκέιτς). Στα πλαίσια της διάσκεψης έγιναν περίπου 2.000 διμερείς άτυπες συναντήσεις. Να προστεθεί ότι στη διάσκεψη πήρε μέρος και ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών μετά από τηλεφωνική συνομιλία Τραμπ και Κινέζου πρωθυπουργού, όπου ο Τραμπ διευκρίνισε ότι οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν μία μοναδική Κίνα (θέση αμετακίνητη για τους Κινέζους σχετικά με το ζήτημα της Ταϊβάν).

Το βασικό εισηγητικό υλικό για τη διάσκεψη, ένα κείμενο 90 σελίδων τιτλοφορούνταν «Μετα-αλήθεια, μετα-Δύση, μετα-Τάξη;»  για να προσδιοριστεί η εποχή στην οποία μπαίνουμε και οι νέες προκλήσεις που γεννιούνται στο έδαφος αυτό. Έτσι δίνεται μια γεύση για τις ανησυχίες που διαπερνούν τα κορυφαία διευθυντήρια του σύγχρονου κόσμου. Η αβεβαιότητα και η ρευστότητα ζητούν απαντήσεις. Ο κόσμος βρίσκεται ένα βήμα πριν τη «Μετά-Δύση-Εποχή», πριν δηλαδή το τέλος της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων στην οποία κυρίαρχο ρόλο έχει η Δύση. Οι λόγοι που οδηγούν σε αυτές τις ανησυχίες; Η έλλειψη ενότητας στην Ε.Ε., η αναδιοργάνωση των πηγών πληροφόρησης, η εξάπλωση των fake-news (ψευδών ειδήσεων), η εκλογή του Τραμπ και η τάση των πολιτών να χάνουν την πίστη τους στο φιλελεύθερο μοντέλο και τις αξίες του. Ο πόλεμος στη Συρία σηματοδοτεί ενεργά το πέρασμα σε μετα-Δύση κατάσταση, όπως εξάλλου και η εξάπλωση της τρομοκρατίας του ισλαμικού κράτους.

Η Μέρκελ στην ομιλία της τόνισε ότι μόνο όλοι μαζί και μέσα από συνεργασία μπορούν να αντιμετωπιστούν τα σύγχρονα προβλήματα και ότι χρειάζεται να ενισχυθούν οι διεθνείς συμμαχίες όπως Ε.Ε., ΝΑΤΟ και ΟΗΕ. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Πενς καθησύχασε για τις σχέσεις με το ΝΑΤΟ αλλά θύμισε πως οι Ευρωπαίοι πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό, ενώ δεν είπε κουβέντα για την Ε.Ε., πράγμα που εξόργισε τους Γερμανούς και λοιπούς Ευρωπαίους φίλους τους. Επίσης φρόντισε από το βήμα αυτό να στοχεύσει το Ιράν, χαρακτηρίζοντάς το ως «προεξάρχον κράτος-υποστηρικτή της τρομοκρατίας». Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ μίλησε για την ανάγκη οικοδόμησης μιας μετα-δυτικής παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφαλείας και απάντησε στις αλαζονικές δυτικές στηρίξεις προς την Ουκρανία και τις επιθέσεις προς τη Ρωσία. Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Βανγκ Γι σε ομιλία με τίτλο «Να υποστηρίξουμε την ιδέα της συνεργασίας για να κάνουμε τη σωστή επιλογή», υποστήριξε την «πολυπολικότητα» και την ανάγκη της ειρήνης και της ανάπτυξης. Μόνο που αυτές οι επιλογές επιβάλλουν ενίσχυση μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης  καθώς και την πριμοδότηση περιφερειακών συνεργασιών σε όλα τα επίπεδα.

Η παρουσία της Τουρκίας στη διάσκεψη ήταν αναβαθμισμένη και πολυεπίπεδη. Παρόντες ήταν ο πρωθυπουργός Μπεμαλί Γιλντιρίμ, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούλογλου, ο υπουργός Άμυνας Φικρί Ισίκ και ο αρχηγός της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν.

Στην ομιλία του ο Τούρκος ΥΠΕΞ. αναφέρθηκε στη συμβολή της Τουρκίας για τη σταθερότητα σε Συρία και Ιράκ, στον πόλεμο που διεξάγει η χώρα του μαζί με τους συμμάχους εναντίον του ΙΚ, την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία και το Ισραήλ, το ενδιαφέρον της Τουρκίας για λύση του Παλαιστινιακού, στηλίτευσε τον «τρομοκρατικό» ρόλο του ΡΚΚ και των Κούρδων της Συρίας στην περιοχή, άσκησε κριτική στη Δύση για τον ρόλο της στη Λιβύη. Δεν είπε λέξη για Κυπριακό, για Αιγαίο, για μετανάστες, για Ε.Ε.… Στο περιθώριο της Διάσκεψης έγινε συνάντηση μεταξύ του Τούρκου πρωθυπουργού και του Αμερικανού αντιπροέδρου.

Η Ελλάδα σε κυβερνητικό επίπεδο εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό άμυνας Πάνο Καμμένο. Μια εντελώς υποβαθμισμένη, υποτονική, πρόχειρη παρουσία…

Βέβαια συμμετείχαν κι άλλοι Έλληνες με τις διεθνείς ιδιότητές τους: ο Επίτροπος για τη Μετανάστευση Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο στρατηγός Μιχάλης Κωσταράκος ως Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ε.Ε., και βέβαια, ο πολυάσχολος ειδικός πράκτωρ Άλεξ Ρόντος ως ειδικός εκπρόσωπος της Ε.Ε. (EEAS) για το Κέρας της Αφρικής…

https://www.e-dromos.gr/epoxi-avevaiotitas-kai-die8nous-ataxias/

Tagged : Δρόμος / Ρούντι Ρινάλντι